Naszą wiarę opieramy na Apostolskim Symbolu Wiary, Symbolu Nicejsko – Konstantynopolitańskim, Symbolu Atanazjańskim oraz Londyńskim Wyznaniu Wiary z 1689 roku.
WIERZYMY, że jest jeden Bóg: niewidzialny, wieczny, wszechobecny, wszechmocny, wszechwiedzący, suwerenny, święty, sprawiedliwy, wierny, miłosierny, cierpliwy, straszliwy i łaskawy. On stworzył wszystko co niewidzialne i widzialne; On stworzył wszechświat i wszystko co go napełnia (Rdz 1:1). Wierzymy, że Bóg podtrzymuje wszystko i wszystkim rządzi. Wszystko co czyni jest wypełnieniem Jego woli i służy Jego chwale (Ps 135:5–6; Dn 4:35; Hi 42:2; Iz 45:7; Rz 9:14–14).
WIERZYMY, że Bóg jest jeden i w trzech osobach: Ojca i Syna i Ducha Świętego (J 14:9–10; 14-17). Boskie osoby choć odrębne poprzez relacje, stanowią jedność. Każda z tych Osób jest w pełni Bogiem, a Trójca jest jedna i niepodzielna.
WIERZYMY, że zgodnie z postanowieniem swojej woli Bóg objawił się nam w osobie Jezusa Chrystusa (Hbr 1:2), który jest wcielonym Logosem (J 1:1). Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem; obie natury: ludzka i Boska zostały nierozerwalnie połączone w osobie Jezusa z Nazaretu (unia hipostatyczna), który został poczęty z Ducha Świętego i narodził się z dziewicy Marii (Iz 7:14; Łk 1:26-27). Chrystus umarł za tych, których Bóg wybrał i przeznaczył do zbawienia zgodnie ze Swoją wolą (Ef 1:4–5). Ofiara Chrystusa dokonała przebłagania, pojednania, odkupienia i zadośćuczynienia, a Bóg potwierdził to dzieło wzbudzając Go z martwych. Jezus wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Ojca gdzie wstawia się za swoim ludem, a dana Mu jest wszelka władza (Dn 7:13–14; Dz 7:55–56; Flp 2:9–11). Jest On jedyną drogą, prawdą i życiem (J 14:6) oraz bramą prowadzącą do Ojca (J 10:7).
WIERZYMY, że Duch Święty został zesłany, aby świadczyć i uwielbić Syna oraz działać w Jego wybranych (J 16:7–14; J 14:16–17). Duch Święty poprzez Swoje działanie ożywia duchowo umarłych grzeszników, uzdalniając ich do upamiętania oraz wiary w Jezusa Chrystusa – Pana i Zbawiciela (Ef 3:16–19; 1Kor 12:3). To On mieszka w wierzących i działając w nich wzmacnia, by mogli przestrzegać Bożych praw [Dekalog] i przezwyciężać w sobie pokusę i grzech (1Kor 3:16–17; Ef 2:22). Duch Święty jest także tym, który obdarza wierzących pewnością zbawienia (J 3:16; J 10:28–29; 1J 5:11–13).
WIERZYMY, że zbawienie człowieka i dar życia wiecznego są CAŁKOWICIE DZIEŁEM BOŻEJ ŁASKI. My, ze względu na naszą naturę, nie jesteśmy w stanie wybrać Boga i postępować zgodnie z Jego przykazaniami, wobec tego jedyne na co zasługujemy to sprawiedliwy Boży wyrok potępienia (Rz 6:23). Z upodobania Swojej woli, przed wiekami, zanim świat powstał, Bóg jednak zadecydował, że wybierze sobie i wybawi spośród grzeszników pewne osoby z każdego języka, plemienia, ludu i narodu według upodobania swojej woli (Rz 9:14–24). Wszechmogący Ojciec podarował ich Swojemu Synowi, który za nich umarł, i który daje im dar Ducha Świętego (Rz 8:28–30; Tt 3:5–7). Ludzie ci są obdarzeni wiarą, której sprawcą jest Bóg (Hbr 12:2) oraz darem pokuty i nawrócenia, usprawiedliwieni przez dzieło Jezusa Chrystusa. Zbawienie człowieka jest zatem tylko i wyłącznie działaniem łaski (Ef 2:8–9). Następstwem zbawienia jest nowe życie i dobre uczynki (Jk 2:14–26; Ef 2:10).
WIERZYMY, że Pismo Święte jest jedynym i wystarczającym źródłem poznania wszelkiej prawdy potrzebnej wierzącemu, by prowadził święte życie zgodne z wolą Boga (2Tm 3:16–17). Tradycja kościoła, nauczanie Ojców Kościoła może być pomocna do zrozumienia zasad wiary i postępowania, ale nie jest nieomylną wykładnią Bożego Słowa i nie stanowi równorzędnego mu w autorytecie źródła objawienia. Wierzymy, że Pismo Święte jest Bożym nieomylnym słowem (Ps 12:6; Hbr 4:12) skierowanym do Jego ludu i zostało zamknięte w kanonie 39 ksiąg Starego i 27 księgach Nowego Przymierza.
WIERZYMY, że kościół jest zwołanym zgromadzeniem wybranych i powołanych do wiary w Chrystusa (Hbr 12:22–23; 1Kor 1:2). Kościół jest zbudowany na fundamencie jakim jest Jezus Chrystus (1Kor 3:11), który jest jego głową (Kol 1:18; Ef 1:22–23). Chrystus jako głowa Kościoła sprawuje władzę w lokalnych zgromadzeniach [zborach] poprzez starszych [prezbiterów], którzy są pasterzami i nauczycielami (Dz 14:23; Dz 20:28; Ef 4:11–12), a których w służbie wspierają diakoni. Role przywódcze w kościele, ze względu na porządek stworzenia i upadku człowieka (1Tm 2:12–14), zostały powierzone mężczyznom, którzy spełniają odpowiednie określone przez Boże Słowo wymagania (1Tm 3:1–15). Każdy wierzący jest członkiem Ciała Chrystusowego i przez to należy do lokalnego zgromadzenia (1Kor 12:11–27), by móc wzrastać w wierze, doznawać zachęty i być zbudowanym przez Boże słowo (Ef 4:11–16). Zgromadzenie wiernie trwa w posłuszeństwie Bożemu Słowu i Ewangelii, sprawując uwielbienie należne Bogu wg ustanowienia Bożego Słowa czyli w sposób opisany w Piśmie Świętym. Kościół przez zgromadzenie lokalne wypełnia również dwa wielkie nakazy dane nam przez naszego Pana Jezusa Chrystusa: głoszenia światu ewangelii i chrzczenia ludzi (Mt 28: 18–20) oraz sprawowania Wieczerzy Pańskiej (Łk 22:19–20).
WIERZYMY, że chrzest jest zewnętrznym znakiem przeżytego wcześniej nowego narodzenia (J 3:3; J 1:12-13), wyrażającym posłuszeństwo nawróconej osoby (1P 3:21) oraz symbolizującym jedność w śmierci, pogrzebaniu i zmartwychwstaniu z Chrystusem (Rz 6:4; Kol 3:12). Chrzest musi być przyjęty przez osobę świadomą swojej grzeszności, poprzez całkowite zanurzenie w wodzie (Dz 8:36-39). Uznajemy, że chrzest jest też wejściem do wspólnoty ludu Bożego.
WIERZYMY, że Wieczerza Pańska jest ustanowiona dla zgromadzenia jako dar łaski. Jest ona środkiem, na równi ze zwiastowaniem Słowa Bożego, w którym wierzący są duchowo karmieni (1Kor 11: 23-30). Wieczerza jest proklamacją śmierci Chrystusa i Jego zbawczego dzieła oraz wyrazem wiary w Jego powtórne przyjście. Podczas Wieczerzy Pańskiej wyraża się też jedność zgromadzenia jako Ciała Chrystusowego (1Kor 10:14-17) poprzez wspólne spożywanie chleba i wina.
WIERZYMY, że Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę na swoje podobieństwo, i jako swój obraz (Rdz 1:26-27). Najpierw stworzył mężczyznę [Adam] (Rdz 2:7), a potem kobietę [Chawa] jako odpowiednią dla niego pomoc (Rdz 2:18, 21-23). Zostali stworzeni równi sobie w godności (Gal 3:28), jednocześnie, zgodnie z Bożym planem, pełniąc odmienne role. Małżeństwo jest zatem, tylko i wyłącznie, związkiem mężczyzny i kobiety (Rdz 2:24). Jakakolwiek relacja seksualna poza węzłem małżeńskim jest relacją grzeszną (Mt 5:27-30). Małżeństwo jest odbiciem relacji, która łączy Chrystusa z Jego Kościołem – Oblubienicą (Ef 5:22-26) i jest nierozerwalne (1Kor 7:39).
Zgodnie z wiarą całego Kościoła, wierzymy w ponowne przyjście Chrystusa w chwale, jako króla i Pana, zgodnie z Jego zapowiedzią (Dz 1:11; J 14:3). Wierzymy, że po śmierci dusze usprawiedliwionych idą do Boga, a dusze potępionych do piekła [szeolu, hadesu], aby oczekiwać wielkiego dnia sądu (Obj 20:11-15). Kiedy Chrystus powróci, Jego wybrani powstaną z martwych ku życiu wiecznemu, zaś potępieni ku śmierci wiecznej w miejscu przygotowanym diabłu i jego aniołom (1Tes 4:15-17; J 5:28-29). Usprawiedliwieni w Chrystusie i przez Chrystusa będą żyć w uwielbionych ciałach na zawsze z Chrystusem pod nowym niebem i na nowej ziemi (Obj 21:1-6).