Prawo polskie nie wymaga rejestracji związków wyznaniowych, by te mogły działać w sposób wolny na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Korzystając z tego prawa, gromadzimy się na nabożeństwach oraz uczestniczymy w ewangelizacjach tak indywidualnych, internetowych oraz tych dokonywanych w miejscach publicznych z poszanowaniem obowiązującego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej prawa zgodnie też z wymogami stawianymi nam przez Pismo Święte (Rz 13:1 – 8)
Konstytucja RP
Art. 30.
Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.
Art. 53
Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
1. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.
2. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Religia kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej może być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być naruszona wolność sumienia i religii innych osób.
4. Wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób.
6. Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych.
7. Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
Art. 54.
Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
1. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.
Ustawa o gwarancji wolności sumienia i wyznania
z dnia 17 maja 1989 r.
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania Dz.U. 1989 Nr 25 poz. 155
DZIAŁ I
Wolność sumienia i wyznania
Art. 1.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu obywatelowi wolność
sumienia i wyznania.
Wolność sumienia i wyznania obejmuje swobodę wyboru religii lub przekonań
oraz wyrażania ich indywidualnie i zbiorowo, prywatnie i publicznie.
2. Obywatele wierzący wszystkich wyznań oraz niewierzący mają równe prawa
w życiu państwowym, politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym.
Art. 2.
Korzystając z wolności sumienia i wyznania obywatele mogą w
szczególności:
1. tworzyć wspólnoty religijne, zwane dalej „kościołami i innymi związkami
wyznaniowymi”, zakładane w celu wyznawania i szerzenia wiary religijnej,
posiadające własny ustrój, doktrynę i obrzędy kultowe;
2. zgodnie z zasadami swojego wyznania uczestniczyć w czynnościach i obrzędach
religijnych oraz wypełniać obowiązki religijne i obchodzić święta religijne;
2a. należeć lub nie należeć do kościołów i innych związków wyznaniowych;
3. głosić swoją religię lub przekonania;
4. wychowywać dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami w sprawach religii;
5. zachowywać milczenie w sprawach swojej religii lub przekonań;
6. utrzymywać kontakty ze współwyznawcami, w tym uczestniczyć w pracach
organizacji religijnych o zasięgu międzynarodowym;
7. korzystać ze źródeł informacji na temat religii;
8. wytwarzać i nabywać przedmioty potrzebne do celów kultu i praktyk religijnych
oraz korzystać z nich;
9. wytwarzać, nabywać i posiadać artykuły potrzebne do przestrzegania reguł
religijnych;
10. wybrać stan duchowny lub zakonny;
11. zrzeszać się w organizacjach świeckich w celu realizacji zadań wynikających z
wyznawanej religii bądź przekonań w sprawach religii;
12. otrzymać pochówek zgodny z wyznawanymi zasadami religijnymi lub z
przekonaniami w sprawach religii.
Art. 3.
1. Uzewnętrznianie indywidualnie lub zbiorowo swojej religii lub
przekonań może podlegać jedynie ograniczeniom ustawowym koniecznym do
ochrony bezpieczeństwa publicznego, porządku, zdrowia lub moralności publicznej
albo podstawowych praw i wolności innych osób.
2. Korzystanie z wolności sumienia i wyznania nie może prowadzić do uchylania
się od wykonywania obowiązków publicznych nałożonych przez ustawy.
3. Ze względu na przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne
obywatele mogą występować o przeznaczenie do służby zastępczej na zasadach i w
trybie określonych w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U.z 2016 r. poz. 1811 oraz z 2017 r. poz. 60).
Art. 5.
Obywatele mają prawo do swobodnego świadczenia na rzecz kościołów
i innych związków wyznaniowych oraz instytucji charytatywno-opiekuńczych.
Art. 6.
1. Nikt nie może być dyskryminowany bądź uprzywilejowany z powodu
religii lub przekonań w sprawach religii.
2. Nie wolno zmuszać obywateli do niebrania udziału w czynnościach lub
obrzędach religijnych ani do udziału w nich.
Pełny tekst ustawy można znaleźć pod tym linkiem http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19890290155